Als moeder en kind één zijn

Wat ik me nooit echt heb gerealiseerd, is dat alles wat een zwangere vrouw voelt, denkt en meemaakt, haar ongeboren kind óók ervaart. Niet alleen fysiek, maar ook emotioneel. Misschien voelen vrouwen dit intuïtief aan, maar voor mij – als man – drong dat besef pas onlangs echt tot me door.

Het kwam binnen tijdens een truffelceremonie die ik dit keer niet begeleidde, maar zelf onderging. (In mijn werk begeleid ik mensen met bewustzijnsverruimende ceremonies en innerlijk werk.) Mijn enige intentie die dag was:“Laat me zien waar de oorsprong van mijn zelfsabotage ligt.”Nou, dat heb ik geweten…

Toen de truffels hun werk begonnen te doen, voelde ik ineens haar aanwezigheid: mijn moeder. Ik voelde haar onvoorwaardelijke en oneindige liefde. Ik was weer thuis, weer veilig. En toen gebeurde er iets bizars: ik voelde trappen in mijn buik. Ik wás niet alleen bij mijn moeder — ik wás mijn moeder. En ik was zwanger… van mezelf.

Jaja, ik weet het. Het klinkt vaag en zweverig als je nog nooit met plantmedicijnen hebt gewerkt. Maar voor mij was het glashelder.

Wat ik vervolgens meemaakte, was de horror en de walging die zij voelde toen ze ontdekte dat ze opnieuw zwanger was van die man. Alles in haar lijf zei “nee”. In de uren daarna herbeleefde ik de hele zwangerschap – door háár ogen. Een regelrechte hel. Zoveel angst, zoveel pijn. In het begin liet ze zich nog trappen in haar buik, in de hoop op een miskraam. En toch, langzaam ontstond er iets: liefde. Liefde voor mij. Vanaf dat moment beschermde ze haar buik tegen het geweld dat van buiten kwam en wat ons werd aangedaan.

Inderdaad,ons. Want alles wat haar werd aangedaan, werd mij ook aangedaan. Wij waren nog één. Ik, veilig in haar baarmoeder, verbonden door de navelstreng.

De ceremonie maakte zichtbaar wat al die jaren diep in mijn systeem lag opgeslagen. Ver weg van mijn bewustzijn. Mijn eerste trauma’s vonden plaats op de plek waar je je juist veilig en gewenst hoort te voelen: in de baarmoeder. Sindsdien is er iets verschoven. Ik voel me lichter. Ik saboteer mezelf veel minder — op allerlei vlakken. We dragen allemaal ervaringen mee die ouder zijn dan ons geheugen. Maar het is nooit te laat om ze te doorvoelen. En te helen.

Be light, be love!
Jeroen Essers

Iedere week trippen?

Sommige mensen denken dat ik wekelijks onder invloed ben van paddenstoelen, truffels, LSA of ayahuasca. Niets is minder waar! Voor mij is een reis met plantmedicijnen een heilige aangelegenheid. Wat ik met heel veel respect benader. En wat ik niet zomaar lukraak onderga. Ik voel letterlijk van binnenuit wanneer ik weer “klaar ben“ voor een truffelceremonie. Wanneer ik weer een laag dieper mag in het oplossen van blokkades en zaken die mij niet meer verder helpen. Dit betekent dat ik soms maanden zelf geen ceremonie onderga. Sterker nog, als ik met mijn verstand bedenk dat ik (het ego) het weer tijd vind voor een ceremonie maar de truffels vinden dat niet, dan word ik letterlijk misselijk en voel ik een grote weerstand tegen de inname van welk plantmedicijn dan ook.

Mensen die net als ik meerdere malen ceremonies met plantmedicijnen hebben ondergaan, begrijpen wanneer ik zeg: de plant roept mij… Ik weet dat het vaag klinkt, maar zo werkt het voor mij en voor ook veel van mijn vrienden. Als dat gebeurt, dan weet ik dat ik weer een ceremonie zal ondergaan.

Maar neem je dan ook geen kleine dosis truffels als je iemand begeleidt? Nee, zelf neem ik helemaal niets tot mij als ik begeleid. Ik weet dat sommige mensen dit wel doen, en snap ook zeker waarom. Maar inmiddels ben ik zo connected met de energie van plantmedicijnen en het begeleidingsproces dat ik kan voelen wat er gaande is tijdens een ceremonie zonder zelf iets tot mij te nemen.

Een ceremonie die ik zelf onderga, werkt bij mij weken door. Dus als ik wekelijks plantmedicijnen tot me zou nemen, zou ik het proces wat komt na een ceremonie verstoren en het niet de ruimte geven om goed te verankeren in mijn leven.

Be light, be love.

Jeroen Essers

Veilig zijn!

Als je voor het eerst truffels gaat nemen en verder geen ervaring hebt met plantmedicijnen, vraag je veel van jezelf. Jarenlang heb je de controle over je leven weten te houden. Dat heeft je geholpen om te komen waar je nu bent. Maar inmiddels besef je ook dat je zo niet verder komt. Onopgeloste zaken heb je keurig in de kasten van je brein geplaatst en de deurtjes goed op slot gedaan. Opgeruimd staat netjes! En nu heb je besloten dat je in volledige overgave truffels gaat nemen en de controle volledig loslaat om zaken op te ruimen. Of toch niet? Want als dat zo makkelijk was…had je het al wel gedaan.

Voor sommige mensen is de stap om truffels te nemen, een hele grote. Voor het eerst in hun leven willen ze zich overgeven aan wat er komen gaat. Dat is al een hele stap. Daarnaast doen ze het ook nog bij iemand die ze nagenoeg tot niet kennen. Dat is een tweede hele grote stap. Helemaal als in het verleden je vertrouwen beschaamd is. De mensen die bij mij komen stellen zich dus heel kwetsbaar op. Hier ben ik mij zeer bewust van. En ik ga hier heel zorgvuldig mee om.

Af en toe komt het dan ook voor, dat iemand zich niet helemaal kan overgeven tijdens de truffelceremonie. Want daar lig je dan, bij een vreemde op een matras kwetsbaar te zijn. Vanuit negatieve ervaringen uit het verleden heb je juist geleerd dat kwetsbaar zijn niet veilig is! En een gevoel van veiligheid is precies wat je moet hebben voor volledige overgave. Veiligheid is het sleutelwoord voor kunnen loslaten. Als het voorkomt dat mensen hun eigen ceremonie blokkeren/saboteren zijn mensen vaak teleurgesteld. Want alle mooie verhalen die ze hebben gehoord, hebben ze niet mogen ervaren. Ik vraag ze dan te kijken naar wat ze het wel heeft opgeleverd.

De angst voor het onbekende en/of de angst omdat je niet weet wat achter de deurtjes van je brein zit, kan zo groot zijn dat je je eerst helemaal veilig wilt voelen voordat je de deurtjes opent. En zo kan de eerste ceremonie soms helemaal gericht zijn op de basis in het leven. Veilig zijn. Veilig bij mij, veilig met het plantmedicijn en bovenal veilig bij jezelf!

Jeroen Essers

Nederlands