Wat ik me nooit echt heb gerealiseerd, is dat alles wat een zwangere vrouw voelt, denkt en meemaakt, haar ongeboren kind óók ervaart. Niet alleen fysiek, maar ook emotioneel. Misschien voelen vrouwen dit intuïtief aan, maar voor mij – als man – drong dat besef pas onlangs echt tot me door.
Het kwam binnen tijdens een truffelceremonie die ik dit keer niet begeleidde, maar zelf onderging. (In mijn werk begeleid ik mensen met bewustzijnsverruimende ceremonies en innerlijk werk.) Mijn enige intentie die dag was:“Laat me zien waar de oorsprong van mijn zelfsabotage ligt.”Nou, dat heb ik geweten…
Toen de truffels hun werk begonnen te doen, voelde ik ineens haar aanwezigheid: mijn moeder. Ik voelde haar onvoorwaardelijke en oneindige liefde. Ik was weer thuis, weer veilig. En toen gebeurde er iets bizars: ik voelde trappen in mijn buik. Ik wás niet alleen bij mijn moeder — ik wás mijn moeder. En ik was zwanger… van mezelf.
Jaja, ik weet het. Het klinkt vaag en zweverig als je nog nooit met plantmedicijnen hebt gewerkt. Maar voor mij was het glashelder.

Wat ik vervolgens meemaakte, was de horror en de walging die zij voelde toen ze ontdekte dat ze opnieuw zwanger was van die man. Alles in haar lijf zei “nee”. In de uren daarna herbeleefde ik de hele zwangerschap – door háár ogen. Een regelrechte hel. Zoveel angst, zoveel pijn. In het begin liet ze zich nog trappen in haar buik, in de hoop op een miskraam. En toch, langzaam ontstond er iets: liefde. Liefde voor mij. Vanaf dat moment beschermde ze haar buik tegen het geweld dat van buiten kwam en wat ons werd aangedaan.
Inderdaad,ons. Want alles wat haar werd aangedaan, werd mij ook aangedaan. Wij waren nog één. Ik, veilig in haar baarmoeder, verbonden door de navelstreng.
De ceremonie maakte zichtbaar wat al die jaren diep in mijn systeem lag opgeslagen. Ver weg van mijn bewustzijn. Mijn eerste trauma’s vonden plaats op de plek waar je je juist veilig en gewenst hoort te voelen: in de baarmoeder. Sindsdien is er iets verschoven. Ik voel me lichter. Ik saboteer mezelf veel minder — op allerlei vlakken. We dragen allemaal ervaringen mee die ouder zijn dan ons geheugen. Maar het is nooit te laat om ze te doorvoelen. En te helen.
Be light, be love!
Jeroen Essers

